Turks Ondernemerschap en het nut van samen thee drinken
Dynamiek van Turks Ondernemerschap
Dinsdagavond was ik te gast bij de opening van het nieuwe kantoor van de Ondernemersvereniging GIAD. Achter de Gelderse naam schuil een groep dynamische jonge Turkse ondernemers. De dynamiek zat in de drang naar persoonlijke en economische groei (in het kortingspakket zit Mercedes), de nadruk op training en coachen met veel verve neergezet door Mutlu Piri en de ambities voor innovatie, internationalisering en integratie. Daarnaast waren de hapjes heerlijk en de sfeer hartelijk, die ik herken van mijn halfjaarlijkse reizen naar Turkije voor de textielindustrie in de jaren negentig.
Charlie Hebdo
De voorzitter van deze vereniging van Turkse Ondernemers vond het nodig om zich te distantiëren van de aanslagplegers voor Charlie Hebdo. Hij pleitte voor tolerantie en gematigdheid. Deelnemers aan de bijeenkomst in Arnhem, deelden de afschuw voor terreur en gave duidelijk aan dat ze ook geschokt zijn door de meer dan 100 bedreigingen en beschadigingen van moskeeen in de afgelopen twee weken. Ik vind die excuses, ook al waren ze autentiek en goedbedoeld, niet nodig. Ik sta niet elke dag op om namens mijn Duitse voorouders excuses aan te bieden aan mijn Joodse voorouders en ik verdedig niet het gedrag van Israelische of Zuid-Afrikaanse achterneven.
Factfree politics brengen geen oplossing
Maar nu de olifant in de kamer is benoemd, vooruit dan maar. Ik zou het goede en rustige artikel van Alexander Pechtold gisteren in NRC kunnen overnemen. Er is veel onzin gezegd over vrijheid van meningsuiting, islam/geloof en terrorisme. Generalisaties, feitenvrij conclusies trekken en de gebeurtenissen misbruiken om er politiek gewin uit te halen. Kennelijk heeft Geert Wilders en zijn PVV nog steeds geen wetenschappelijk bureau, want het is een herhaling van zetten zonder enig zelfinzicht en verdieping. Er zijn ook veel verstandige dingen gezegd. Wat verstandig is is om het om woorden te gebruiken om tot elkaar te komen. Het is ook verstandig om te proberen te verklaren wat er gebeurd. En het is belangrijk om met elkaar in gesprek te blijven.
Radicalisering: literatuuronderzoek
Wat ik van de laatste weken leer is grofweg het volgende. Kleine criminaliteit lijkt de basis te leggen voor grote criminaliteit, ook al gaat slechts een klein aandeel van allochtone (en autochtone) jongeren over van het een naar het ander. De combinatie van crimineel gedrag, vroeg school verlaten, werkloosheid en uitzichtloosheid is al helemaal funest. Kortom je moet echt beleid hebben om te zorgen dat zoveel mogelijk jongeren integreren en dat betekent werken aan opleiden en werk. Waarbij opleiding alleen geen garantie biedt. De combinatie van een goede opleiding en geen werk vinden legt ook de basis voor radicalisering. De overheid moet contact houden met jongeren, niet alleen via de AIVD maar ook via voelhoornen in de sociale netwerken (toch subsidies voor buurtouders e.d.). De Franse afwezigheid van beleid, met buurten waar geen overheid meer aanwezig is (alleen politie op kruispunten) creëert statenloosheid en wetteloosheid.
Voedingsbodem voor terreur
Gevangenissen zijn helemaal broedplaatsen voor professionalisering van geweld (ik heb ervaring). De casus dat moskee aanzetten tot haat is weinig overtuigend. Jongeren die radicaliseren doen dat vooral on-line (de Google Imam) of via voormannen die buiten de moskee opereren. Moskeebesturen gaan steeds meer rondzwervende Imams screenen op hun geloofsbrieven. Ik zie nog niet zo snel of je de koran on-line kunt verbieden. Voor jongeren onder de invloed van radicale informele imams is de aantrekking van strijd voor Al-Qaida of ISIS hoog. De geweldsdreiging van teruggekeerde strijders is hoog. Aanpak van terreur is bekend isoleer de minderheid en omarm de meerderheid. Maar we moeten ook de voedingsbodem voor geweld weg halen. Dat valt niet mee, sinds de War on Terror in het Midden-Oosten is de situatie alleen maar verslechterd. De permanente schending van de mensenrechten van Palestijnen is ook een steen des aanstoots voor velen. Kortom er is echt nood aan een integrale aanpak van het Midden-Oosten.
Grenzen dicht: nee werk internationaal samen
De casus voor het sluiten van grenzen is er niet. De aanslagplegers in Parijs woonden gewoon in Parijs. Het zijn tweede of derde generatie allochtonen. Dagelijkse grenscontroles op miljoenen grensarbeiders, transporteurs en toeristen is schieten met een mug op een olifant. Bovendien is Nederland zo lek als een mandje. Zelfs ik weet de weg door de paden van het Reichswald. Ik vraag me af of de Nederlanders een Berlijnse muur om hun land willen. Wel moet grensoverschrijdende intensieve samenwerking van veiligheidsdiensten, justitie en politie worden opgevoerd.
Vrijheid van meningsuiting
Over de vrijheid van meningsuiting zijn veel misverstanden. De grondwet zegt daarover dat niemand vooraf toestemming hoeft te vragen van de overheid om te spreken of te schrijven. Die vrijheid is niet absoluut: je mag niet bedrijfsgeheimen verklappen, een ambtenaar moet zich houden aan de politieke lijn. Er is evenmin een recht tot beledigen. Ik deel wel de opvatting van Alexander Pechtold dat je vrijheid van meningsuiting niet van overheidswege mag beperken of in het strafrecht mag brengen, tenzij er sprake is van aanzetten tot geweld. Voor politici moet wel gelden (voorzover ze de eed op de grondwet hebben afgelegd) dat hun vrijheid van meningsuiting beperkt is door artikel 1 van de grondwet. Voor ieder moet er civielrechtelijk de mogelijkheid zijn tot aanklacht daar waar men zich beledigd voelt. Het woord is aan de rechter.
Zelfinzicht en thee drinken
Maar reflecteren op je eigen rol in het geheel hoort ook bij de christelijk humanistisch traditie. Het zou fijn zijn als de PVV na 10 jaar van haar gehaktblok afstap. Samen het probleem goed te fileren en elk een verantwoordelijkheid nemen voor de oplossing in plaats van het probleem te verergeren. Met pyromanen is het namelijk lastig branden blussen. Samen thee drinken en het brood breken is een veel beter begin. Dat is ook een gedeeld christelijk-islamitisch en dus menselijk erfgoed.