Onhygienische Politiek van de PVV
De Statenvergadering van Gelderland werden gisteren verrast met een motie van wantrouwen van de PVV tegen Gedeputeerde Verdaas. Ik heb namens de D66 fractie gesteld in eerste termijn dat de werkwijze van de PVV politiek onhygienisch was. Een relaas.
In de eerste plaats vondt de PVV het nodig om de motie van wantrouwen reeds in de pers aan te kondigen. In de procedurecommissie, waar op de ochtend van een Statenvergadering de doorloop van de vergadering wordt doorgesproken ontweek de PVV een antwoord te geven (duiken het dat) en ook niet om de motie als apart agendapunt in te dienen. Als je immers vertrouwen opzegd dan doe je dat onmiddelijk aan het begin van de vergadering. Niet halverwege – je kunt niet half vertrouwen.
In de tweede plaats kwam de PVV fractie met een dikke stapel declaraties die andere fracties dan maar in 10 minuten moesten doornemen, zonder mogelijkheid tot het stellen van vragen of doen van juridische toetsing. Dat is naast het eerst in de pers aankondigen, dan het duiken voor de procedures het schofferen van de collega volksvertegenwoordigers. Let wel volksvertegenwoordigers, niet regenten (zoals Faber per twitter spon). Alle 55 leden van de Gelderse staten zijn rechtmatig gekozen en niet zoals regenten zelfbenoemd. Regenten waren in de 17de zeer vermogende burgers die in ruil voor hoge belastingen meer invloed wensten. Wie betaalt bepaalt zeg maar…
In de derde plaats loog en verdraaide de PVV. Op de vraag van de SP waar de heer Verdaas nu woont was het antwoord van mevrouw Faber: Zwolle. Terwijl GBA en feitelijke woonplaats Nijmegen is. Daarnaast, neem ik dat in een keer mee, vond de PVV het nodig om de privacy van Verdaas te schenden door het noemen van de woonplaats van zijn vriendin, de mede-eigenaren van zijn huis in nijmegen, de aankoopwaarde van zijn huis in Zwolle. De slaapplaats van een bestuurder doet juridisch niet terzake.
In de vierde plaats meet de PVV met twee maten. Een partij die, wellicht met goede reden, veel waarde hecht aan de privacy en de veiligheid van haar politici zou respect moeten hebben voor de privacy van een gedeputeerde. Alsof de PVV achterban geen bedreigingen achter schuilnamen uit doet gaan naar andere politici. Geen inzage geven in de financiering van de eigen partij. Geen openheid over de eigen besluitvorming. Zoals de uitgetreede heer Wullink stelde: de PVV is geen partij.
In de vijfde plaats zoekt de PVV de afleiding om het eigen disfunctioneren te maskeren. op vrijdag 4 november is de heer Wullink uit de PVV fractie gestapt. De 100.000 kiezers van de PVV in Gelderland hebben alleen te horen gekregen dat het gaat om ” verschil van inzicht in te voeren beleid”. Een antwoord dat een besloten vennootschap waardig is, maar politiek is geen besloten gezelschap.
Ik ga voorbij aan het feit dat twee statenleden al helemaal er voor spek en bonen bij zitten – stemvee heet dat in PVV termen. Een statenlid is feitelijk fractiemedewerker, een ander (die met het dubbel paspoort) heeft alleen geschutterd. De Fractievoorzitter van de PVV is nu zelfs een van de weinige full-time provinciale politici met een combinatie Provinciale Staten/Eerste Kamer. Italiaanse toestanden heet dat.
Helaas is het meest brilliante PVV statenlid deze week door de maand gevallen door een mondelinge vraag op basis van slecht lezen van de krant in te dienen (en op mijn advies in te trekken), verzoeken om agrarische kinderdagverblijven te ondersteunen. Geen kerntaak, daar waar de PVV er altijd als eerste bij is om iets geen kerntaak te noemen dat haar politiek niet bevalt. Selectief shoppen in de grondwet en provinciewet. Grondwet aanranden noem ik dat.
De PVV bedrijft onhygienische politiek. Wie dat doet vraagt om…. een cordon sanitaire.
