Dubbele Nationaliteit
Ik beken: ik heb een dubbele nationaliteit. Ik ben op Vrijdag 8 mei 1964 om 05.45 pm geboren (borreltijd) in het Stepping Hill Hospital te Stockport – een stad in de agglomeratie van Manchester. Mijn ouders woonden toevallig van 1962 tot eind 1964 in Engeland. Als je in het Verenigd Koninkrijk bent geboren, geldt het grondrecht. Ik heb dus de Britse Nationaliteit, en heb dus een dubbele nationaliteit. Nu heb ik nooit de Britse Nationaliteit aangevraagd en er zelfs afstand van gedaan toen ik 18 werd, maar ik kan hem wanneer ik maar wil met geboorteakte in de hand aanvragen. Het is overigens nog erger want mijn overgrootmoeder was Britse (of was ze Schots, … of juist Ierse: alle drie). Ik heb ook nog een jaar in Londen gewoond en verbleef elk jaar 4 weken bij mijn vader tussen 1978 en 1983. Moeilijk allemaal hé, kunt u het nog volgen… Ik heb er thee leren drinken (gevaarlijk) en Guinness (nog gevaarlijker). Als 1/8ste Schot heb ik recht op het dragen van een beenbedekkende Boerka (lokaal Kilt genoemd).
Volgens Wilders en zijn PVV mag ik daarom geen volksvertegenwoordiger of bestuurder worden want dan zou er een loyaliteitskwestie kunnen ontstaan. Op die basis mag ik dus geen lid van de Provinciale Staten of Gedeputeerde Staten worden. Nu we een staatsecretaris met een Nederlands/Zweedse nationaliteit hebben raakt Wilders verstrikt in de absurde consequentie van toch al een onzuivere redenering. In deze redenering van de PVV (die Rutte wellicht overneemt) zitten twee denkfouten.
Wat betekent de eed op de Grondwet?
De eerste fout is een juridische fout: een gekozen of benoemde politicus legt een eed af op de Grondwet. Einde discussie. Eed afgelegd, want dat bindt vanzelf aan de grondwet en dus aan Nederland. Aangezien politici geen nevenfuncties hebben, kan er geen conflicterende claim zijn, aangezien er geen andere eed is afgelegd. Er zijn landen waar je bij naturalisatie de eed moet afleggen, maar aangezien de meeste nationaliteiten door geboorte zijn ontstaan is dat niet aan de orde. Wilders suggereert dat de eed aflegging van generlei waarde is bij politici met een dubbele nationaliteit. Dat getuigd van weinig vertrouwen in de aflegging en in de Grondwet. Nu weten we dat Wilders eigenlijk niet in deze Grondwet gelooft. Weer een staaltje grondwet aanranden, want in de grondwet staat dat elke Nederlander benoembaar is in een openbaar ambt. Doe dan een voorstel tot wijziging in plaats van te oreren.
Loyaliteit: rechts aflikken
Als de juridische waarborg tot loyaliteit niet principieel en letterlijk in de eed is ingebouwd, is een verre vereenvoudiging van het begrip loyaliteit ingebakken. In de eerste plaats de suggestie dat er situaties kunnen ontstaan waar een loyaliteitsconflict kan ontstaan, waarbij deze ook nog eens verborgen is. Ik mag toch vermoeden dat de daadwerkelijke aantal gevallen waarin een loyaliteitsconflict ontstaat miniem is. De staatssecretaris heeft zich te houden aan de wet, zowel materieel als formeel. Ze zal toch ook niet eigenhandig verdragen met het Koninkrijk Zweden mogen onderhandelen en zo ja dan zullen deze verdragen toch door de Staten Generaal moeten worden goedgekeurd. Het kan zijn dat de staatssecretaris op snode wijze de Zweden op een Nederlandse lijn kan krijgen waar het gaan om toelaten of verbieden van een geneesmiddel. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je het in Europa met een ander land eens kunt zijn, want we moeten alleen staan in Europa. Wilders gaat voorbij aan alle mogelijke andere loyaliteiten: kiezen tussen 1,5 stemmers en allen die zich in Nederland bevinden, tussen rechts afklikken of links betogen.
Laten we politici beoordelen op hun daden. Daartoe hebben we de Grondwet als richtsnoer en verder de wet. Daar hebben we geen debat nodig waarin de geboorte al schuld is (zeer christelijk, edoch).
Verder hebben keuzes consequenties. Populisme strandt vroeg in zijn eigen tegenstellingen. Wilders begint in zijn eigen web verstrikt te raken. Van aflikken worden vingers op den duur schraal…