Nuon-gelden tegen voodoo economics

Uw column vanochtend in de Volkskrant past in een lange traditie van Randstedelijke of Grachtengordeliaanse arrogantie, die mij al te herkenbaar overkomt aangezien ik 10 jaar binnen de grachtengordel woonde, voor mijn nu al tien jaar verblijf in Gelderland. NederlandĀ kent al 300 jaar een strijd tussen centralisten en decentralisten, waarbij de gebroeders de Witt inderdaad exponenten waren van het Hollands centralisme. Maarten van Rossum was als maarschalk van Gelderland een exponent van de autonomie van de provincies.

Landsdelen als tegengewicht

Plasterk probeert nu op een onhandige manier het bestuur te hervormen, waarbij overigens het vormen van vijf landsdelen een prima maatregel zou zijn om de positie van het Oosten, Zuiden en Noorden te versterken. D66 is in Oost-Nederland, net als landelijk voorstander van landsdelen.

Randstad: voodoo-economie

Achter de sterke posities van de provincies, feitelijk gaat het om vijf provincies die samen ruim 10 Miljard Euro vermogen hebben in de as Maastricht-Leeuwarden, gaat een verschuiving van de economische ontwikkeling van Nederland schuil. De huidige economische crisis tekent het failliet van een economisch model dat gebaseerd was op de groei van de (financiele) dienstverlening en een huizenbubble. De Randstad was het middelpunt van deze voodoo-economie. Daar komt bij dat een concept van Nederland distributieland, ons land ook in een model van lage marges schuift. Dozen schuiven levert weinig toegevoegde waarde en werkgelegenheid op. In dat beeld hebben successievelijke regeringen constant investeringen in infrastructuur bevordert zoals de Betuwelijn en de HSL lijn, die voor resp. Gelderland en Brabant alleen maar overlast veroorzaken.

Herstel de industrie

Daar staat tegenover een industrieel Nederland, als uitloper van een industriegebied met een kern in Zuid-Duitsland. Duitsland doet het nu goed, omdat ze haar industriele kracht gekoesterd heeft. Maar ook in elk dorp van Bergen op zoom tot Emmen zijn er bedrijven te vinden die in hun marktnicheĀ  wereldmarktleider zijn van bureaustoelen tot lijm voor matrassen en van broodbakmachines tot pompen. Deze bedrijven zij jarenlang miskend door de Amsterdamse banken, en slachtoffer van een slordig tot wankelmoedig regeringsbeleid.

Tegenover deze slordigheid kunnen provincies hun vermogen tot verbinden en investeren zetten. Want er is in Nederland achterstallig onderhoud in opleiden van vakmanschap en de kapitaalmarkt disfunctioneert al twintig jaar voor de maakindustrie. Die rol oppakken doen de provinciesĀ  binnen strakke kaders opgelegd door europa, het rijk en hun eigen Provinciale Staten. We hebben geleerd van Ceteco en Landsbanki.

Nederland heeft de provicie nodig

In een land zonder districtenstelsel, is een sterk regionaal bestuur met eigen middelen een noodzakelijke tegenmacht tegen centralistische neigingen en Hollandse arrogantie. Sinds 2008 heeft overigens heel Nederland baat bij de dynamiek van de industrie en technologie uit Eindhoven, de Achterhoek, Sittard en Emmen. Het herstel van duurzame groei zal niet uit de Randstad komen. Nederland heeft meer dan ooit nu al haar gewesten nodig.