DSK: van Zaterdagamateur tot Zakkenvuller

Ik weet niet of Dominique Strauss-Kahn ooit een politieke zaterdagamateur is geweest. In de categorie zakenvuller verdient hij bijzondere vermelding al had hij al geld voordat hij de politiek in ging. Nadat de voormalig voorman van het IMF op Rikers Island (NYC) op zijn proces wachtte verblijft hij nu in een appartement op Manhattan. Trouwe lezers van de blog weten dat ik me kan inleven in het Amerikaanse Gerechtelijk Circus. Alleen heb ik in 1991 in de gevangenis gezeten, en ik had toen niet de schijnwerpers op mij gericht.

Nu ook niet. Als de omgang van mannen en macht iets met seks te maken heeft, dan is de Fractievoorzitter van een middelgrote partij in een middelgrote provincie op wereldniveau minder dan een middenmoter. Geen hormonenkanon, ben ik. In de pikorde een dorpshaan, niet meer en niet minder.  Toch is de omgang van politici met zowel drank, seks en koke (en andere opruiende middelen) kennelijk problematisch. Ik heb kwa analyse niet veel toe te voegen aan alles dat over Strauss Kahn is gezegd. Wel kan ik mijn eigen dilemma’s en gedragslijn uitleggen. Naast alle onzin de laatste dagen is David Owen’s boek zeer aan te bevelen. Politiek is ongezond.

Ik ga van makkelijk naar moeilijk. Van cocaïne en andere opruiende middelen is gezegd dat politici er graag gebruik van maken. Ik kan me dat voorstellen. Ik was na afloop van de verkiezings­campagne en onderhandelingen onwaarschijnlijk moe. Onmiddellijk na de installatie van het nieuwe college kreeg ik er dan ook een flinke ontsteking achteraan (Staffylococis Balkenendis: twee weken antibiotica), verlengd met een kuur van twee weken iets later door een tekensteek. Kortom ik ben nu geheel gereinigd en kan weer groeien als een jong kalf.

Kortom ik kan me voorstellen dat je naar de middelen grijpt. Middelen die overigens 100 jaar geleden legaal waren. Ik neem hier een medisch standpunt en geen moreel standpunt in. Je moet als politicus zorgen voor een goede hygiëne en dat doen om op de juiste momenten te pieken. Opruiende middelen zijn niet de meest aangewezen middelen maar ik zou ze niet op morele gronden willen veroordelen. Hygiene komt eerder door verantwoord drankgebruik en sport (fietsen op zaterdag door de Gelderse dreven)

Drank. Tijdens de campagne had Gerda Oskam  (D66 fractievoorzitter in de gemeente Utrecht) bezworen geen drank op campagne te gebruiken. Ik heb die lijn redelijk gevolgd. Alleen een glas wijn bij een maaltijd anders alleen tonic of coca cola (over drugs gesproken…). Na de campagne gaan de borrels ook door. Ik hou de “om en om” lijn aan (een glas wijn /een glas water). Wel stel ik vast dat D66’ers het langst bij borrels blijven maar dat komt omdat ze teveel praten en luisteren. Drank hebben ze dus niet nodig. Twee argumenten tegen drank: rijvaardigheid en spreekvaardigheid. Geen van beide worden er beter op en D66’ers zijn niet verlegen dus voor het spreken hebben ze drank niet nodig.

Dan seks. Kennelijk is de problematiek rond seks en politiek hoofdzakelijk een mannelijk probleem. Het probleem wordt ook groter gevonden bij mannen in de politiek (DSK en ook Elliot Spitzer) dan in het bedrijfsleven (zie Inside Job). Ik herken wel (in mijn eigen lichaam) het testosteron verhogend gehalte van publiek optreden, omdat ik al een jaar of tien regelmatig op een podium sta – vaak ook nog met een zaal van enkel mooie vrouwelijke modestudenten. Kortom ik ben al aardig ingeënt. Daarnaast reis ik veel voor mijn werk, en ik krijg die vrijheid alleen als ik mijn vrouw niet onrustig maak. Ik ben tot mijn 32 vrijgezel geweest, dus ik heb de vrijheid gekend. Ik heb in 1998 voor het huwelijk gekozen: for better and for worse.

Ik vind het seksuele leven van politici geen openbare kwestie zo lang de politicus niet poseert als “family man”, niet chanteerbaar wordt en binnen de grenzen van de wet blijft. Ik ben teveel family man geweest in de campagne om in deze erg liberaal te zijn. Als je zorgen maakt over de toekomst van je kinderen dan is dat niet alleen een politiek engagement, maar ook een persoonlijk engagement. Het koesteren van de betekenis van het (moderne) gezin, leidt tot een beperking van de sexuele vrijheid.

Ik heb de afgelopen week maar twee dagen thuis gegeten. Vandaag op 29 mei op onze trouwdag is mijn vrouw naar Noorwegen afgereisd voor een Universitaire uitwisseling. Zo lijdt het privéleven wel onder de publieke zaak. Een politicus moet de steun van het thuisfront koesteren. Keuzes hebben consequenties, en wat mij betreft betreft dat ook de seksuele vrijheid.